Önce Abdal’ı açıklayalım; Abdal, Türk tasavvufunun daha radikal formlarında karşılaşılan en üst mânevî mertebenin bir adıdır. Şimdiki anlayışa göre ise Sünnî İslam dışında kalan birçok Türkmen dinsel topluluğunda rastlanmakta olup, eskiden Derviş veya Baba da denmekteydi. Kısaca Bir abdal Allahtan başka dünyadaki her şeyden vazgeçmiş kişidir. Abdallık mertebesine ermiş kişi hakikatın mutlak ve doğrudan bilgisine erişebilmektedir. Toplumsal bir şahsiyet olarak abdal zayıf, ezilmiş ve baskı altında olanlara yardım elini uzatan, ve toplum içinde ahlaksızlıklara karşı mücadele veren bir otoritedir. Şimdide Aptal olmanın açıklamasına gelelim; bunu açıklaması abdal kadar uzun olmamakla birlikte konumuzla çok alakalıdır, şöyle ki; Zekâsı pek gelişmemiş, zekâ yoksunu, Küçümseme ve azarlama bildiren bir seslenme sözü olarak da kullanılır, birde "Budala" kelimesi halkın söz varlığında aptal, anlayışsız, sersem anlamlarıyla kullanılır, fakat bu kelime psikolojide belli bir zeka seviyesini gösterir. Sosyalizm, ilerisi Komünizm fikrine ve düşüncesine sahip olan kişiler daha çok olgulara bilimsel ve dünya yüzünde görülen olgulara önem verirle. Evet, bu anlayışta din ve hurafelere yer yoktur, insanın özgür ve bağımsız olarak eşit yaşaması için çaba hatta hayatlarını bile verirler, çünkü eşit bir toplum olmanın umudunu taşırlar. Bu umut kötü bir şey değildir yol ve zaman kötü ve bu umudu anlamsız bazen hiçlik içinde anlamsız kılar… Bu olguda çoğu zaman Aptallık bile yapıyoruz, daha sonra kendimiz ve düşüncemizi sorguluyoruz işte size bu yazımda bu sorgulamaları bazılarını hafta sonu yazacağım…